Nog even dan

Na zaterdag krijgt mijn leven weer een beetje zijn gewone doen terug. Dan stopt de opleiding. Hoe mooi de opleiding hoe is, hoeveel ik er ook van leer, ik merk dat ik er ook enorm door van slag ben. Rare ritmes enzo. Druk in het hoofd. Moe. Na zaterdag wordt in elk geval alles weer een beetje gewoon. Hoop ik.

Deze week geef ik in elk geval, op gisteren na, de hele week les in mijn eigen klas. Wat ongelooflijk fijn en genieten. Geen gedoe met groepen die je maar zo weinig hebt dat je je elke keer een boeman voelt. Nee, gewoon gezellig. Leuk. Fijn. Goed.

Ga het missen wanneer het weer voorbij is.

Nog iets meer dan een week en dan is het vakantie. Ook eindelijk. Gewoon even een weekje echt bijkomen. En mijn huis weer eens echt schoonmaken. Want wat verwaarloos ik dat ook weer. Baal er zo van, maar toch motiveer ik mezelf dan compleet niet om er eens wat aan te doen. Weet nooit waar te beginnen, stel alles maar uit. De tuin moet ook nodig weer. Ook dat stel ik maar uit en uit. Teleurstelling dan dus weer en zo blijft het maar door gaan.

Als ik ooit verhuizen ga, dan hoeft zo'n tuin niet meer. En ook geen groot huis. Liefst alles gelijkvloers en een tuin dat klein, maar knus is. Weinig onderhoud nodig heeft maar er toch ook leuk en gezellig uitziet. Ooit. Hopelijk.