Op de een of andere manier is die drie maanden een speciaal iets. Zo'n soort mijlpaal. Misschien wel omdat ik acht jaar terug drie maanden lang in Ierland was. Dat duurde toen zo lang. En nu zijn de drie maanden na Ierland alweer om. Aan de ene kant echt omgevlogen en veel te snel. Want zoveel dingen voelen echt nog zo dichtbij. Anderzijds: drie maanden zijn ook wel weer lang. Want er is ook weer best veel gebeurd. Een tijd gewaarwording die dus weer nergens op slaat.
Maar goed...drie maanden terug dus alweer. Ik had net mijn laatste dag Galway beleefd. Naar de Cliffs geweest met dramatisch koud weer. En morgen dan dus op weg naar Killarney. Wat dus erg dichtbij aanvoelt nog steeds. Het prachtige appartement wat ik nog steeds bijzonder erg mis. Maar ook de uitzichten en vergezichten. Alles gewoon eigenlijk. En zoveel heimwee terug heb ik dus nog nooit zo intens gehad. Uiteindelijk was het wel gewoon goed. En was ik weer hier. Maar nu blijf ik nog steeds een beetje daar hangen. Wil ik nog steeds zo graag gewoon weer even terug.
Drie maanden...90 dagen....Ik mis het. Enorm.
En 8 jaar...ook al zoiets belachelijk. 8 jaar terug was ik...ergens in Schull? Of nee...volgens mij al in Killarney. Och och...en wat was het daar toen ook fijn! Dat super fijne hostel wat drie jaar later nog steeds hetzelfde rook. Ik ruik soms open haard luchten en die zijn dan precies zoals daar. En dan ben ik ook weer 'tjoep' terug in de tijd. 's Avonds alleen naast het vuur. Zucht. Te lang geleden alweer. Want dan ben ik dus ook alweer ruim 8 jaar afgestudeerd en is het ook alweer zo'n zeven jaar terug dat ik Jenneke voor het laatst sprak en zag. Wauw. Herinneringen zijn raar. Tijd klopt nooit en voelt altijd als een spelbreker. Want ineens voelt het alsof je losgerukt wordt van iets fijns dat zo dichtbij voelde. En ineens zo ver weg is.
Want oh ja, natuurlijk...Tori is ook alweer een week terug....
Maar goed...drie maanden terug dus alweer. Ik had net mijn laatste dag Galway beleefd. Naar de Cliffs geweest met dramatisch koud weer. En morgen dan dus op weg naar Killarney. Wat dus erg dichtbij aanvoelt nog steeds. Het prachtige appartement wat ik nog steeds bijzonder erg mis. Maar ook de uitzichten en vergezichten. Alles gewoon eigenlijk. En zoveel heimwee terug heb ik dus nog nooit zo intens gehad. Uiteindelijk was het wel gewoon goed. En was ik weer hier. Maar nu blijf ik nog steeds een beetje daar hangen. Wil ik nog steeds zo graag gewoon weer even terug.
Drie maanden...90 dagen....Ik mis het. Enorm.
En 8 jaar...ook al zoiets belachelijk. 8 jaar terug was ik...ergens in Schull? Of nee...volgens mij al in Killarney. Och och...en wat was het daar toen ook fijn! Dat super fijne hostel wat drie jaar later nog steeds hetzelfde rook. Ik ruik soms open haard luchten en die zijn dan precies zoals daar. En dan ben ik ook weer 'tjoep' terug in de tijd. 's Avonds alleen naast het vuur. Zucht. Te lang geleden alweer. Want dan ben ik dus ook alweer ruim 8 jaar afgestudeerd en is het ook alweer zo'n zeven jaar terug dat ik Jenneke voor het laatst sprak en zag. Wauw. Herinneringen zijn raar. Tijd klopt nooit en voelt altijd als een spelbreker. Want ineens voelt het alsof je losgerukt wordt van iets fijns dat zo dichtbij voelde. En ineens zo ver weg is.
Want oh ja, natuurlijk...Tori is ook alweer een week terug....
 | Tags: |